Nie wiem, w której z baniek podniecenie brexitem było większe: w Paryżu czy też w Brukseli, w Parlamencie Europejskim, skąd wracam? Dla mnie brexit oznaczał łzy moich brytyjskich przyjaciół opuszczających Unię, niesamowity bałagan, i faktem, który sprawił, że wszyscy, brytyjscy i europejscy posłowie, płakaliśmy w czwartek, ponieważ czuliśmy, że nigdy już nie będzie tak samo.
Czytaj więcejZarówno w politycznym centrum, pośród lewicy, jak i prawicy – wszędzie wznosi się mur nieufności. W Polsce starałem się – w ciągu ostatnich trzech dni – rozmawiać o idei poszukiwania modus vivendi między Unią Europejską a Federacją Rosyjską. W obliczu tego pomysłu wszystkie podziały w tym spolaryzowanym kraju natychmiast ustępują miejsca wspólnemu frontowi przeciwko największym potęgom europejskim.
Czytaj więcejMówi się to ostrożnie. Mówi się celowo w tonie, który jest na tyle monotonny, aby nie wywołać „breaking news”. To oczywiście jest sposób mówienia Merkel, ale i tak trudno zrozumieć, że słowa kanclerz opublikowane w zeszłym tygodniu w Financial Times nie były mocniej zauważone i skomentowane?
Czytaj więcejSytuacja jest tak oczywista, jak gdyby można było niemal usłyszeć ich debatowanie za kulisami. Dla irańskich przywódców, nie stłumienie protestu który rozpoczął się w sobotę, aby dać upust się gniewowi, który ogarnął młodzież od czasu, gdy przyznano, że ukraiński samolot zestrzelony w środę został trafiony przez jeden z ich błędnie wystrzelonych pocisków, byłoby ryzykiem, że protesty mogą się nasilać.
Czytaj więcejPozory mają znaczenie, ale to nie wszystko. W wyniku niedzielnego głosowania, parlament iracki domaga się wycofania wojsk amerykańskich, Donald Trump wydaje się grać w bardzo złą grę. Zabójstwo generała Solejmaniego, ważnej postaci Republiki Islamskiej, nieszczególnie osłabia Iran, za to może skazać Stany Zjednoczone na potępienie na całym Bliskim Wschodzie i sprawić, że USA straci Irak na rzecz mułłów.
Czytaj więcej
